Prolog

 Witam, na moim nowym blogu, zanim jednak przejdziecie do prologu, chciałabym żebyście przeczytali kilka słów ode mnie. A więc tak blog oczywiście Dramione o charakterze takim troszeczkę słodko-gorzkim. Akcja dzieje się po wojnie, gdy uczniowie po rocznej przerwie kończą 7 klasę. Prolog może być lekko nudnawy, ale rozdziały już na pewno takie nie będą. Więcej nie będę zdradzać, przekonacie się wkrótce. Mam nadzieję, że będzie się wam podobać i dobrze czytać, liczę na wasze komentarze, bardzo mi zależy na nich, bo wtedy będę wiedziała czy mam po co tworzyć, czy nie, co robię źle, co wam się podoba, a co nie, jak wiadomo komentarze wpływają także na wenę, także prosiłabym na pozostawieniu czegoś o sobie, to dla mnie bardzo ważne. Mogę wam jeszcze zdradzić, że będę starała się też wstawiać zdjęcia opisywanych przeze mnie miejsc, ważnych przedmiotów, ubrań czy makijaży, tak dla urozmaicenia mojego bloga. Mam nadzieję, że wam się spodoba, z góry dziękuję, że ktoś poświęcił swój czas na przeczytanie tego, a tym bardziej skomentowanie.Kolejny rozdział już wkrótce, zapraszam
-Vanillia


Czymże jest prawdziwa miłość? 
Tak w zasadzie, to nigdy się nad tym nie zastanawiała. Nie było jej to potrzebne, znała formułkę i to jej wystarczało, na razie.... Wiedziała, że kiedyś się dowie, choćby miała szukać miłości na końcu świata. Mama zawsze powtarzała, że jak dorośnie, jej uroda będzie budziła ogromne zainteresowanie u płci przeciwnej, ona jednak nie przywiązywała do tego wagi, liczyła się tylko szkoła i nauka, nic nie było w stanie powstrzymać pochłaniania przez nią wiedzy, kochała to. Wtedy kiedy była zła czy smutna, szczęśliwa czy zadowolona, zawsze znajdowała odpowiednią książkę na każdą okazję. Od momentu w którym nauczyła się czytać, książki stały się nieodłącznym elementem jej życia, przez to nie miała zbyt wielu przyjaciół, nierozumiana przez otoczenie, za bardzo ambitna by mieć życie towarzyskie, tworzyła wokół siebie otoczkę niedostępności. Jednak przez swoje nieświadome postępowanie wzbudzała ciekawość u innych, bo jak wiadomo zakazany owoc smakuje najlepiej. A ponieważ jej uroda nie była wcale mniejsza niż inteligencja, dziewczyna stała się obiektem pożądania, niejednego mężczyzny.
Piękne rysy twarzy, czekoladowe oczy, ładne loki, kobieca figura, na pozór łagodny charakter, lecz i ognisty temperament, dawały niepowtarzalny efekt. Jej wygląd pasowałby do arystokratycznej rodziny, świetnie odnalazłaby się na uroczystym balu, ważnym bankiecie czy w eleganckiej restauracji, jednak ona była zwykłą dziewczyną, pochodzącą ze zwykłej rodziny, lecz posiadała w sobie to co czyniło ją niepowtarzalną, albowiem miała w sobie coś na kształt czystości i niewinności, była aniołem, choć nie zdawała sobie sprawy, ani z zapierającego dech w piersiach wyglądu, ani z duszy czystej jak płatek śniegu. To w niej było najpiękniejsze, była skromna i taka naturalna. Właśnie w takiej dziewczynie zakochał się ON. Pokochał ją za jej delikatność, skromność i gorące serce. Choć nie był nikim nadzwyczajnym i ONA pokochała go od razu. Jedyne co posiadał to wygląd, szlachetne rysy i piękna postawa, ale oprócz tego nie miał nic co mógłby jej dać, ot co zwyczajny chłopak... Zwyczajny? Nie, nie dla niej. On był ucieleśnieniem jej snów i marzeń, dał jej coś więcej niż mógł ktokolwiek inny na świecie, zrealizował najskrytsze pragnienia, pokazał jej inne oblicza świata, sprawił, że w końcu zrozumiała czym jest miłość, miłość, ale ta prawdziwa. Miłość, która trwa wiecznie, miłość, która jest bezgraniczna i nieśmiertelna, miłość która wszystko przetrwa, miłość, która daje im siłę i w końcu miłość, z której poczęła się ich jedyna, najukochańsza córka. Była tak podobna do swojej matki, te same ambicje, pragnienia, te same oczy, włosy i charakter. Nie! Charakter to ona miała po ojcu, była silniejsza, wytrwalsza, zawsze miała nadzieję, nigdy się nie poddawała, lecz była też delikatna i wrażliwa jak jej matka. Była dla niej wszystkim wiele, największym skarbem, najukochańszą istotą na ziemi. Dlatego dziś dziś w dniu jej osiemnastych urodzin, pragnęła jej podziękować za to, że po prostu jest i życzyć tego co w życiu najważniejsze, tego czego jest najbardziej pewna, tego dzięki czemu istnieje jej najdroższa córka, tego czego nie da się nauczyć, jedynej rzeczy, która jest w życiu pewna- miłości. Po tym wszystkim co przeżyła, po tym jak dowiedziała się, że magia istnieje, że jej córka jest czarownicą, po tym jak nastała wojna, po utracie i odzyskaniu pamięci, jest pewna tylko tego, że kocha najczystszą miłością męża i córkę. Tego samego właśnie chciała jej dzisiaj życzyć.
Wstała od stołu, podeszła jeszcze raz do komody, wyjęła kartkę z listem do córki i dopisała na końcu 'Bo wszystko inne przestaje się liczyć, gdy się zakochasz
Twoja kochająca matka- Jean Kristen Granger'
Tego zdania właśnie jej brakowało, zapakowała list z powrotem do koperty, podeszła do klatki, wyjęła sowę i przyczepiła jej list do nóżki.
'Zanieś go do Hermiony' wyszeptała i wypuściła ptaka przez okno.

Zapraszam na malutką zapowiedź opowiadania w zakładce 'O opowiadaniu'
Tam dowiecie się więcej.